عکاسی فروسرخ از یک درخت

نور فروسرخ توسط انسان قابل دیدن نیست، زیرا خارج از گستره‌ای است که آن را «طیف مرئی» می‌نامیم. علاقه به عکاسی فروسرخ، Lorenz Holder را بر آن داشت که در طول سال به نقطه‌ی مشخصی برود و از یک درخت عکس بگیرد. عکاسی فروسرخ اکنون بیشتر در دسترس است و ابعاد و زوایای کاملاً جدیدی برای خلاقیت ایجاد می‌کند. برای شروع این نوع عکاسی به فیلترهایی نیاز دارید که جلوی برخورد نور مرئی به سنسور را بگیرد، اما نور فروسرخ را عبور دهد. در ادامه مصاحبه‌ی سایت COOPH با لورنز را می‌خوانید.

ژوئن

اوت

از چه دوربینی استفاده می‌کنی؟

من عکسهای فروسرخ خود را با یک Canon 700D دستکاری شده‌ی طیف کامل می‌گیرم.

روی فیلم یا دیجیتال؟ چه فیلترهایی داری؟

من قبلاً با دوربین آنالوگ هاسلبلاد خودم روی رول فیلم Aerochrom 120 که مخصوص مادون قرمز است کار می‌کردم. اما کوداک دیگر آن فیلم را تولید نمی‌کند، پس قیمت نمونه‌های موجود در بازار سر به آسمان گذاشت. برای همین به سراغ مدل دستکاری‌شده‌ی دیجیتال رفتم. الان یک فیلتر 642 نانومتر استفاده می‌کنم. نمی‌خواهم تمام نورهای مرئی را بپوشانم، چون در اینصورت عکس هیچ رنگی نخواهد داشت و کمابیش سیاه و سفید خواهدبود که فقط در آن مادون قرمز دیده می‌شود.

سپتامبر

اکتبر

چگونه این تکنیک را کشف کردی و چه چیزی درمورد آن تو را شگفت‌زده می‌کند؟

همانطور که گفتم، من قبلاً روی فیلم مادون قرمز عکس می‌گرفتم و عمیقاً علاقه داشتم چیزهایی که چشمم نمی‌بیند را ثبت کنم. یک چیز جالب در مورد عکاسی مادون قرمز این است که شما چیزهایی را که این نور را برمی‌گردانند قابل مشاهده می‌کنید، مثل هر گیاه فعالی که فوتوسنتز می‌کند. فیلم مادون قرمز در آن زمانها برای عکاسی هوایی استفاده می‌شد، وقتی که یک هواپیما بر فراز جنگل پرواز می‌کرد و با کمک عکاسی مادون قرمز، می‌توانستند ببینند که آیا جنگل در وضعیت خوبی است یا خیر، به تناسب نوری که از برگها تابیده می‌شد. این چیزی بود که مرا جذب کرد. به صحنه‌ای نگاه می‌کنید که از دید شما بسیار همگون است، اما وقتی از دید مادون قرمز آن را می‌بینید، تمام چیزهای ریزی را می‌بینید که فعال یا غیرفعال هستند.

نوامبر

دسامبر

چگونه یک نقطه‌ی مشخص را در طول سال برای عکاسی علامت‌گذاری و پیدا کردی؟

من فقط یک چوب در زمین فروکردم که مرکز سه‌پایه‌ام را مشخص می‌کرد و از آن به بعد همیشه تنه‌ی درخت را در نقطه‌ی مشخصی از نقطه‌ی اتوفوکوس دوربین می‌گذاشتم. برای همین برای تمام مجموعه یک قاب یکسان داشتم.